Murid : Cikgu, macam mana kita nak pilih seseorang yang
terbaik sebagai orang yang paling kita sayang?
Macam mana juga kasih sayang itu nak berkekalan?
Cikgu : OK. Kamu ikut apa yang saya suruh. Kamu pergi
ke padang. Kamu berjalan di atas rumput sambil
memandang rumput didepan kamu.
Pilih yang PALING cantik
tanpa menoleh kebelakang lagi walau sekali pun.
Da petik yang paling cantik, bawa ke kelas.
Apabila pelajar tersebut pulang ke kelas, tiada sehelai rumput pun di tangannya. Cikgunya pun bertanya kepadanya.
Cikgu : Kenapa tiada rumput yang dipilih?
Murid : Tadi masa saya berjalan, saya carilah rumput yang
paling cantik. Memang ada banyak rumput yang
cantik tapi cikgu kata petik yang paling cantik.
Jadi, saya pun terus berjalan kedepan sambil mencari
yang paling cantik tanpa menoleh ke belakang lagi.
Tapi sampai di penghujung padang, saya tak
jumpa yang paling cantik. Mungkin ada diantara yang
dibelakang saya tadi rumput yang paling cantik.
Tapi da cikgu cakap tak boleh menoleh kebelakang
semula, jadi tiadalah rumput yang saya boleh petik.
Cikgu : Ya, itulah jawapannya. Maknanya apabila kita telah
berjumpa dengan seseorang yang kita sayang,
janganlah kita mencari lagi yang lebih baik dari itu.
Kita patut menghargai orang yang berada didepan
kita sebaik-baiknya. Jangan kita menoleh kebelakang
lagi kerana yang berlaku tetap da berlaku.
Semoga yang berlalu tidak berulang lagi. Dan ingatlah,
orang yang paling kita sayang itulah orang yang
paling cantik dan paling baik. Walaupun nak diikutkan
banyak lagi yang cantik dan baik seperti rumput tadi.
"HAPPINESS WILL NEVER COME TO THOSE WHO FAIL
TO APPRECIATE WHAT THEY ALREADY HAVE"